Giriş-Amaç: Konjenital kalp cerrahisinde (KKC), bazen kompleks konjenital kalp hastalığının (KKH) aşamalı tedavisinin bir parçası olarak, bazen kullanılan prostetik materyallerin değişim gereksinimi, bazen de rezidüel defektler ve geç komplikasyonlar nedeni ile reoperasyonlara (RO) gerek duyulmaktadır. Bu çalışma ile merkezimizde RO’daki operatif stratejimizi ve majör morbidite ve mortalite riskini gözden geçirdik. Gereçler ve Yöntem: Ekim 2002 ile Ağustos 2018 arasında re-sternotomi (RS) ile reopere edilen KKH olan hastalar geriye dönük olarak incelendi. Toplam 579 hasta, 704 resternotomi (2. RS: 106, 3. RS: 16, 4. RS: 3) gerçekleştirildi. Ortalama yaş 8,1 yıl (aralık, 1 ay- 58 yıl) idi. RS’ye alınan hastaların tanıları; tek ventrikül %25 (n=159), Fallot tetralojisi (TOF) %20,3 (n=130), büyük arterlerin transpozisyonu (TGA) %14,5 (n=93), çift çıkışlı sağ ventrikül (DORV) %5,7 (n=37), atrioventriküler septal defekt (AVSD) % 5,3 (n=34), sub-aortik darlık % 4,5 (n=29), ventriküler septal defekt (VSD) % 4,1 (n=26), aort stenosu %2,8 (n=18), aort anevrizması %2,8 (n=18), düzeltilmiş TGA (CTGA) % 2,5 (n=16), hipoplazik sol kalp sendromu (HLHS) %1,7 (n=11), total anormal pulmoner venöz dönüş anomalisi (TAPVDA) % 1,4 (n=9), diğer %9 (n=58) idi. Hastalar preoperatif anjiyokardiyografi ve CT/MR görüntüleme ile kalp, büyük damarlar ve sternum ilişkisi açısından değerlendirildi. Yeterli sayıda kan ve kanürünleri, cell saver ve biyolojik yapıştırıcılar bulunduruldu. Bulgular: Gerçekleştirilen re-operasyonlar; Fontana tamamlama %17,4 (n=111), kava-pulmoner anastomoz %8,6 (n=55), PVR % 6,9 (n=44), Konduit re-replasmanı % 6,9 (n=44), TOF tam düzeltme %6,2 (n=40), Rastelli % 5,7 (n=36), VSD kapatılması %4,7 (n=30), mitral kapak girişimleri %4 (n=25), aort kapak tamiri/ replasmanı %3,5 (n=22), Senning %2,5 (n=16), Fontan revizyonu (n=15), DORV tamiri %1,9 (n=12), subaortik rezeksiyon % 1,7 (n=11), ve diğer %30 (n=192), Glenn takedown ve biventriküler tamir (n=15), arterial switch sonrası (n=10) idi. RS sırasında hastaların 30 unda femoral arter ve ven kanülasyonu ile KPB desteği altında RS yapılmasına gereksinim duyulmuştur. Hastane mortalitesi % 6 idi. Bir hasta da kalıcı nörolojik hasar ve üç hasta da geçici hemipleji/hemiparezi gelişti. Ortalama yoğunbakım kalış süresi 4.6 gün, ortalama hastanede kalış süresi 15.7 gün idi. Tartışma ve Sonuç: KKC de RS ve RO’a giderek artan oranda gereksinim duyulmaktadır. Güçlük derecesi ve risk faktörleri, patolojiler ve hastaya göre değişkenlik göstermekle beraber detaylı preoperative değerlendirme ve dikkatli bir operatif strateji ve teknik planlama ile RO’lar primer tamirlere yakın mortalite ve morbidite riskleri ile gerçekleştirilebilir, Ancak bu sonuçların RO deneyimi yıllık olgu sayısı % 10’dan fazla olduğu merkezlerde sağlanabildiği göz ardı edilmemelidir.

Anahtar Kelimeler: resternotomi, reoperasyon, konjenital kalp anomalisi