Akademik Veri Yönetim Sistemi
4. Uluslararası İstanbul Sağlık Bilimleri Kongresi, İstanbul, Türkiye, 12 - 13 Aralık 2025, (Yayınlanmadı)
Amaç
Bu
çalışmada, tek seanslık omuz eklem mobilizasyonunun sağlıklı genç yetişkinlerde
kas kuvveti ve propriosepsiyon üzerine akut etkilerinin incelenmesi
amaçlanmıştır.
Yöntem
Çalışmaya
18–25 yaş arası 48 sağlıklı üniversite öğrencisi dâhil edildi ve katılımcılar
mobilizasyon (n=24) ve sham (n=24) gruplarına ayrıldı. Mobilizasyon grubuna
pasif glenohumeral eklem mobilizasyonu (inferior, anterior ve posterior glide)
uygulandı. Sham grubunda terapist aynı el pozisyonlarını koruyarak yalnızca
yüzeysel temas sağladı, herhangi bir traksiyon ya da glide kuvveti
oluşturulmadı. Kas kuvveti el dinamometresi, propriosepsiyon lazer destekli
eklem pozisyonu tekrarı (JPR) testi ile değerlendirildi. Ölçümler müdahale
öncesi ve hemen sonrasında yapıldı. Çalışma Acıbadem Üniversitesi ve Acıbadem
Sağlık Kurumları Tıbbi Araştırmalar Etik Kurulu (ATADEK) tarafından
onaylanmıştır (Karar No: 2025-04/185) ve ClinicalTrials.gov’da NCT06910332
numarasıyla kaydedilmiştir.
Sonuçlar
Gruplar
arasında başlangıç değerlerinde istatistiksel fark saptanmadı (p>0,05).
Müdahale sonrası kas kuvvetinde grup × zaman etkileşimi anlamlı bulunmadı
(fleksiyon p=0,187; abdüksiyon p=0,312; dış rotasyon p=0,269; iç rotasyon p=0,658).
Benzer şekilde propriosepsiyon için de anlamlı etkileşim görülmedi (fleksiyon
p=0,215; abdüksiyon p=0,901). Ancak fleksiyon propriosepsiyonunda zaman etkisi
yönünden anlamlılığa yakın bir gelişim eğilimi izlendi (p=0,103).
Tartışma
Bulgular,
tek seanslık omuz mobilizasyonunun sağlıklı bireylerde akut nöromusküler yanıt
oluşturmadığını göstermektedir. Bununla birlikte propriosepsiyon
performansındaki eğilimsel artış, tekrar eden uygulamaların veya proprioseptif
defisiti olan klinik popülasyonların değerlendirilmesinde mobilizasyonun daha
belirgin etkiler sağlayabileceğine işaret etmektedir.
Anahtar
Kelimeler
Manuel
Tedaviler, Propriosepsiyon, Kas Kuvveti, Omuz
Purpose
This study aimed to investigate the acute effects of a
single session of shoulder joint mobilization on muscle strength and
proprioception in healthy young adults.
Methods
Forty-eight healthy university students aged 18–25
years were included and randomly assigned to mobilization (n=24) and sham
(n=24) groups. The mobilization group received passive glenohumeral joint
mobilization (inferior, anterior, and posterior glides). In the sham group, the
therapist maintained the same hand positions and applied only superficial
contact without any traction or glide force. Muscle strength was measured using
a handheld dynamometer, and proprioception was assessed with a laser-assisted joint
position reproduction (JPR) test. Measurements were taken before and
immediately after the intervention. The study was approved by the Acıbadem
University and Acıbadem Healthcare Institutions Medical Research Ethics
Committee (ATADEK) (Decision No: 2025-04/185) and was registered at
ClinicalTrials.gov (NCT06910332).
Results
No significant baseline differences were found between
groups (p>0.05). Post-intervention, group × time interaction effects were
not significant for muscle strength (flexion p=0.187; abduction p=0.312;
external rotation p=0.269; internal rotation p=0.658) or proprioception
(flexion p=0.215; abduction p=0.901). A near-significant time effect was
observed in flexion proprioception (p=0.103), indicating a potential general
improvement regardless of intervention type.
Discussion
A single session of shoulder mobilization did not
significantly alter muscle strength or proprioception in healthy individuals.
Nevertheless, the trend toward proprioceptive improvement suggests that
repeated sessions or applications in symptomatic populations with sensorimotor
impairments may provide more clinically meaningful outcomes.
Keywords
Manual Therapies,
Proprioception, Muscle Strength, Shoulder