Akademik Veri Yönetim Sistemi
14. Ulusal radyasyon onkolojisi Kongresi, Antalya, Türkiye, 19 - 21 Kasım 2020
AMAÇ
İskelet kas kitlesinin belirgin kaybı olarak tanımlanan sarkopeni, birçok tümör tipinde sağ kalım ve tedaviye bağlı toksisite ile yakından ilişkilidir. Bu çalışmanın amacı, lokal ileri özafagus kanseri tanılı hastalarda sarkopeni ve tedavi ilişkisini gözlemlemektir.
METHOD-MATERYAL
Lokal ileri özafagus kanseri tanısı almış toplam 10 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların %50’sinde tümör distal yerleşimlidir. En sık görülen histolojik tip skuamöz hücreli karsinomdur (%60). Hastalara standart olarak preoperatif eş zamanlı kemoterapi (Haftalık paklitaksel+ karboplatin) ve radyoterapi (Medyan 46 Gy), sonrasında cerrahi uygulanmıştır. Kemoradyoterapi öncesi, cerrahi öncesi ve cerrahiden 6 hafta sonra çekilen bilgisayarlı tomografi üzerinden lomber 3. Vertebra seviyesindeki tek kesit üzerinden kas volümü otomatik olarak (-29 ile 150 Hounsfield Unit arası) çizdirilerek iskelet kas indeksi (SMI) hesaplanmıştır.
SONUÇ
Medyan takip süresi 30 ay (6-56 ay)’dır. Erkek hastaların tümü başlangıçta sarkopenik iken, kadın hastaların %75’inde (3/4) başvuru anında sarkopeni görülmemiştir. Tedavi öncesi hastaların %67’sinde sarkopeni saptanırken neoadjuvan tedavi ve cerrahi sonrası sarkopenik hasta oranlarında regresyon saptanmıştır (%56, %56). Başlangıç SMI ve tedaviler sonrası SMI’ler karşılaştırıldığında istatiksel anlamlı bir fark bulunmamıştır (p: 0,26). Başlangıçta sarkopenik olan hasta grubunda sarkopenik olmayanlara göre tedaviye bağlı grad 3-4 toksisite görülme oranında anlamlı bir fark görülmemiştir (p:0,57).
Hastalıksız ve genel sağ kalım açısından sarkopenik olan ve olmayan hastalar arasında bir fark saptanmamıştır (p: 0.49) [Resim 1].
TARTIŞMA
Sarkopenik hastalarda neoadjuvan kemoradyoterapi + cerrahi tedavilerinin uygulanabilir olduğu görülmüştür. Daha önce yayınlanmış özafagus hastalarına yönelik çalışmalarda sarkopeni oranının tedaviyle beraber arttığı gösterilmiştir. Bu çalışmaya dahil edilen hastalarda skuamöz hücreli tümör oranın yüksek olması nedeniyle diğer çalışmaların aksine sarkopeni oranında azalma görülmüştür. Bu durum hasta sayısının değerlendirme için yeterli olmamasına rağmen, skuamöz histolojinin kemoradyoterapiye yanıtının iyi olması ve pasaj geçişinin hızlıca düzelmesine bağlı olarak enteral beslenmenin artması şeklinde yorumlanabilir. Sarkopeninin yan etkiler ve sağ kalım üzerine etkisini değerlendirebilmek için daha yüksek sayılı çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.