Akademik Veri Yönetim Sistemi
Dijital İst, İstanbul, Türkiye, 4 - 05 Haziran 2021, ss.1, (Tam Metin Bildiri)
Yüzeyel venlerin trombozu, ilk kez Mondor tarafından 1938'de göğüs duvarında tanımlanmıştır. Braun-Falco 1955 yılında hastalığın diğer bölgeler ile birlikte penisi de tutan formunu, Helm ve Hodge ise 1958 yılında izole yüzeyel penil ven trombozunu tanımlamışlardır. Penil Mondor hastalığı (PMH) penisin yüzeyel dorsal veninin trombozu veya tromboflebiti ile karakterize nadir görülen bir hastalıktır.
Bu hastalıkta etkilenen damarlarda trombotik olayların ortaya çıkmasından sonra, lümen sıklıkla fibrin ve inflamatuar hücrelerle tıkanır. Çoğu PMH vakası idiyopatik olmasına rağmen, hiper-pıhtılaşma durumu altta yatan nedenlerden biridir.
Koronavirüs-2019 (COVID-19) enfeksiyonu, trombotik olaylarla ilişkili bulunmuştur. COVID-19 enfeksiyonunun seyrinde ve sonrasında, hem venöz hem de arteriyel tromboembolizme yatkınlık gözlenmektedir.
Bu olguda, COVID-19 enfeksiyonu nedeniyle ayaktan izlenen, 33 yaşında bir erkek hastaya, COVID-19 enfeksiyonunun subakut fazı sırasında, antiviral tedavisi sürerken ve profilaktik anti-koagulan Rivaroksaban 15 mg tedavisi altında izlendiği sırada gelişen penil Mondor Hastalığı sunulmaktadır.
Hastanın öyküsünde cinsel ilişki ya da cinsel organ travması yoktu. PMH'nın ortaya çıktığı sırada COVID-19 için PCR testi negatife dönüşmüş ve antikor testi pozitifti. Rivaroxaban tedavisi, Düşük Moleküler Ağırlıklı Heparin olan Enoxaparin 8000IU / 0.8 ml ile değiştirildi ve subkütan günde iki kez uygulandı. Bu ilacın üçüncü gününde tüm koagülatif ölçümler normale döndü ve ikinci haftada PMH kayboldu.
Hasta, klinik ve radyolojik olarak PMH tanısı konduktan hemen sonra trombofili açısından değerlendirildi.
Hematoloji ve kardiyoloji konsültasyonu sonrası tam kan sayımı, protrombin zamanı (PT), aktive parsiyel tromboplastin zamanı (aPTT), trombodinamik test, trombin zamanı (TT) ve reptilaz zamanı bakıldı. Lupus antikoagülan, antikardiyolipin antikoru, anti-β2 glikoprotein 1 antikoru, aktive protein C direnci, fibrinojen testleri, faktör V Leiden ve protrombin mutasyonu, MTHFR A1298C mutasyonu, ACE I / D varyasyonu ve bazal homosistein düzeyleri de değerlendirildi.
aPTT, PT ile birlikte hafifçe uzamıştı. Uluslararası normalleştirilmiş oran (INR) da 1.3'e yükselirken, aPTT% 60.4'e düşmüştü. Genotipleme, MTHFR A1298C ve genotip ACE D / D'nin heterozigot varyantlarını ortaya çıkardı. Diğer genetik testler normal sınırlar içindeydi. Olguda homozigot trombofili mutasyonu saptanmamıştır.
Yüzeyel venlerin trombozu, ilk kez Mondor tarafından 1938'de göğüs duvarında tanımlanmıştır. Braun-Falco 1955 yılında hastalığın diğer bölgeler ile birlikte penisi de tutan formunu, Helm ve Hodge ise 1958 yılında izole yüzeyel penil ven trombozunu tanımlamışlardır. Penil Mondor hastalığı (PMH) penisin yüzeyel dorsal veninin trombozu veya tromboflebiti ile karakterize nadir görülen bir hastalıktır.
Bu hastalıkta etkilenen damarlarda trombotik olayların ortaya çıkmasından sonra, lümen sıklıkla fibrin ve inflamatuar hücrelerle tıkanır. Çoğu PMH vakası idiyopatik olmasına rağmen, hiper-pıhtılaşma durumu altta yatan nedenlerden biridir.
Koronavirüs-2019 (COVID-19) enfeksiyonu, trombotik olaylarla ilişkili bulunmuştur. COVID-19 enfeksiyonunun seyrinde ve sonrasında, hem venöz hem de arteriyel tromboembolizme yatkınlık gözlenmektedir.
Bu olguda, COVID-19 enfeksiyonu nedeniyle ayaktan izlenen, 33 yaşında bir erkek hastaya, COVID-19 enfeksiyonunun subakut fazı sırasında, antiviral tedavisi sürerken ve profilaktik anti-koagulan Rivaroksaban 15 mg tedavisi altında izlendiği sırada gelişen penil Mondor Hastalığı sunulmaktadır.
Hastanın öyküsünde cinsel ilişki ya da cinsel organ travması yoktu. PMH'nın ortaya çıktığı sırada COVID-19 için PCR testi negatife dönüşmüş ve antikor testi pozitifti. Rivaroxaban tedavisi, Düşük Moleküler Ağırlıklı Heparin olan Enoxaparin 8000IU / 0.8 ml ile değiştirildi ve subkütan günde iki kez uygulandı. Bu ilacın üçüncü gününde tüm koagülatif ölçümler normale döndü ve ikinci haftada PMH kayboldu.
Hasta, klinik ve radyolojik olarak PMH tanısı konduktan hemen sonra trombofili açısından değerlendirildi.
Hematoloji ve kardiyoloji konsültasyonu sonrası tam kan sayımı, protrombin zamanı (PT), aktive parsiyel tromboplastin zamanı (aPTT), trombodinamik test, trombin zamanı (TT) ve reptilaz zamanı bakıldı. Lupus antikoagülan, antikardiyolipin antikoru, anti-β2 glikoprotein 1 antikoru, aktive protein C direnci, fibrinojen testleri, faktör V Leiden ve protrombin mutasyonu, MTHFR A1298C mutasyonu, ACE I / D varyasyonu ve bazal homosistein düzeyleri de değerlendirildi.
aPTT, PT ile birlikte hafifçe uzamıştı. Uluslararası normalleştirilmiş oran (INR) da 1.3'e yükselirken, aPTT% 60.4'e düşmüştü. Genotipleme, MTHFR A1298C ve genotip ACE D / D'nin heterozigot varyantlarını ortaya çıkardı. Diğer genetik testler normal sınırlar içindeydi. Olguda homozigot trombofili mutasyonu saptanmamıştır.