Akademik Veri Yönetim Sistemi
XIII. Türk Omuz ve Dirsek Cerrahisi Kongresi, İstanbul, Türkiye, 25 - 27 Nisan 2024, ss.160
Amaç: Mevcut çift kör randomize kontrollü pilot çalışmanın amacı kronik omuz ağrısında geleneksel fizyoterapiye ek olarak uygulanan
aşamalı motor imgemenin (AMİ) tedavisinin ağrı seviyesine, eklem hareket açıklığına, fonksiyonelliğe, ağrı ile ilişkili korkuya, iki nokta
ayrımına ve sol/sağ lateralizasyon hızı ve doğruluğuna olan etkisinin sadece geleneksel fizyoterapiye göre üstün olup olmadığının değerlendirilmesidir.
Yöntem: En az üç aydır omuz ağrısı yaşayan 8 hasta randomize edilerek geleneksel fizyoterapi grubu (Kontrol grubu, n=4, 2 kadın, ortalama
yaş ± standart hata= 52,25 ± 8,60 yıl) ve geleneksel fizyoterapiye ek olarak eklenen AMİ grubu (AMİ grubu, n=4, 2 kadın, ortalama
yaş ± standart hata= 46,50 ± 5,20 yıl) olarak iki gruba kör olarak randomize edildi. Uygulamalar altı hafta boyunca haftada iki gün aynı
fizyoterapist gözetiminde, diğer günlerde de ev programı verilerek yapıldı. Tedavi başlangıcında ve altı hafta sonunda tüm değerlendirmeler
kör bir değerlendirici tarafından yapıldı. Değerlendirmeler; görsel analog skala istirahat/aktivite/gece (GAS-ist/akt/gece), omuz
eklem hareket açıklığı ölçümü, omuz ağrı ve dizabilite indeksi (SPADI), basınç ağrı şiddeti, iki nokta ayrımı, laterilizasyon doğruluğu ile
hızı, korku kaçınma inanışlar anketi (KKİA), ağrıyı felaketleştirme ölçeği, santral sentizasyon ölçeği ve hasta memnuniyetini içermektedir.
İstatiksel analiz SSPS-21 ile yapıldı.
Bulgular: Her iki grubun başlangıç değerlendirmeleri birbiri ile benzer olarak bulundu (p>0.05). Grup içi karşılaştırmalarda her iki grupta
da GAS-akt skorları, omuz fleksiyon ile abdüksiyon eklem hareket açıklıkları, KKİA’nın fiziksel aktivite alt ölçütünde anlamlı şekilde
iyileşme saptandı (p<0.05). AMİ grubunda ek olarak; GAS-gece, omuz internal ve eksternal rotasyon eklem hareket açıklıkları, SPADI’nin
tüm alt ölçütleri, laterilizasyon doğruluğu ve motor imgeleme becerisi iyileşme yönünde değişikler gösterdi (p<0.05). Her iki grubun
birbiri ile karşılaştırılmasında AMI grubunun etki değerleri daha yüksek bulunurken, GAS-akt skoru ile motor imgeleme becerisi kontrol
grubuna göre anlamlı olarak olumlu yönde değişmişti (p<0.05). Diğer değerlendirme sonuçlarında grup içi ve gruplar arası istatiksel
analizlerde anlamlı bir değişiklik tespit edilmedi (p>0.05)
Sonuç: Mevcut çalışmada kronik omuz ağrısında her iki grupta da uygulanan tedavinin; aktivite ile ilişkili ağrı skoru, omuz fleksiyon ile
abdüksiyonunu içeren eklem hareket açıklığında ve fiziksel aktiviteden korkma inancında iyileşmeler oluşturduğu belirlenirken, sadece
AMI tedavisinde gece ağrısında, fonksiyonel skorlarda, omuzun tüm eklem hareket açıklığı değerlerinde ve tedavi ile ilişkili olan laterilizasyon
ile motor imgeleme becerisinde ek olarak fayda sağladığı belirlenmiştir. Çalışma bir pilot çalışma olmasına rağmen geleneksel
tedaviye ek olarak uygulanan AMI tedavisinin kronik omuz ağrısında sadece geleneksel tedaviye göre umut verici sonuçlar gösterebileceğini
düşündürmektedir.
Anahtar Kelimeler: Ayna terapisi, kronik omuz ağrısı, motor imgeleme, sağ ve sol lateralizasyon