Prospektif olarak planlanan bu çalışma protokolüne, AJCC 1997 evreleme sistemine göre Tl-T3b NO MÖ prostat adenokanseri tanısı almış hastalar alınmıştır. Ekstrakapsüler yayılım, PSA $qeg$ 10ng/dL, Gleason skorunun 7 ve üzeri olması yüksek risk kriteri olarak kabul edilmekte ve bu kriterlerden birini taşıyan hasta yüksek risk grubuna ayrılmıştır. Bu kriterlerden hiçbirini taşımayan düşük riskli hasta grubuna 12 hafta süresince Triptorelin Asetat 3.75 mg İM 4 haftada bir ve 2 haftada bir Siproterin Asetat 300 mg IM'den oluşan hormon tedavisi sonrası küratif radyoterapi uygulanırken, yüksek riskli hasta grubunda radyoterapi sonrası 24 hafta süresince hormon tedavisine devam edilmiştir. Radyoterapi, prostat ve seminal vezikülleri l cm. emniyet sınırı ile kapsayacak şekilde 3 boyutlu planlama yapıldıktan sonra 200 cGy günlük fraksiyonlarla yedi ayrı alandan toplam 70 Gy olacak şekilde verilmiştir. Bu çalışmada Ocak 1998 - Aralık 2000 tarihleri arasında radyoterapisi tamamlanmış olan 50 hastanın ön değerlendirme sonuçları verilmektedir. Hastaların yaşları 53-76 (medyan 68 yaş) arasında değişmektedir. Yirmi bir hasta (% 42) T2a, 7 hasta (% 14) T2b, 18 hasta (%36) T3a ve 4 hasta (%8) T3b evrelerindedir. 22 hastanın Gleason skoru 7 ve üzerindedir. Biyop-si öncesi PSA değerleri 3.4-76.Ing/mL (medyan 15 ng/mL) arasındadır. Bu kriterlere göre 10 hasta düşük risk grubuna, 40 hasta yüksek risk grubuna alınmıştır. Çalışmaya alınan hastaların izlem süresi medyan 36 ay'dır. Neoad-juvan hormonoterapi sonrası PSA değerleri 0.02-16.7ng/mL (medyan 1.05 ng/mL), radyoterapi sonrası ise 0.01-10 ng/mL (medyan 0.67 ng/mL) arasındadır. Transrektal ultrasonografi ile ölçülen prostat hacimleri hormonoterapi önce-si 15-105 cc (medyan 38 cc), radyoterapi öncesi 14.5-65 cc (medyan 28 cc) olarak bulundu. Protokole dahil edilen yüksek risk grubundaki 11 hastada ve düşük risk grubunda l hastada biyokimyasal relaps tespit edildi. Bu hastalardan altısında radyoterapi sonrası uzak metastazlar gelişti. Üç olgu uzak metastaz sonrası, 3 olgu ise hastalık dışı nedenlerle kaybedilmiştir. RTOG kriterlerine göre 22 grade 1,18 grade II, 7 grade III akut rektal, 22 grade 1,23 grade II ve 2 grade III akut üretral toksisite saptandı. Radyoterapi sonrası en az 6 ay takip edilen hastalarımızda ciddi bir geç toksisite saptanmamıştır. Tedavi süresince, PSA düşüşü ve prostat hacim azalması istatistiki olarak anlamlı bulunmuştur. Bu çalışmada erken ve geç toksisiteler kabul edilebilir düzeyde görünmektedir.
In this prospective study, according to AJCC 1997 staging system Tl-T3b histologically proven prostate adenocarci-noma patients were treated. Extracapsular extension, PSA$qeg$ 10 ng/dL and gleason score 7 and above were considered as high risk criteria and in case one of them is positive, the patient considered in the high risk group, otherwise treated in low risk group. Low risk patients were administered neoadjuvant hormonotherapy with Triptorelin acetate 3.75 mg/month IM and siproterin acetate 300 mg/15 days IM for only 12 weeks and thereafter were given radiotherapy. In high risk patients, we continued on hormonotherapy for 24 weeks more after the termination of radiotherapy. A total dose of 70 Gy external radiotherapy with 200 cGy daily fraction doses was delivered. In this study the preliminary results of 50 patients who completed radiotherapy between January 1998 and December 2000 were given. The medi-an age was 68 years (range 53-76). Their stages were distributed as follows: 21 (42%) T2a, 7 (14%) T2b, 18 (36%) T3a and 4 (8%). Twenty two patients had a gleason score above 6. Their pre-biopsy PSA levels ranged between 3,4 and 76.1 ng/mL (median 15 ng/mL). According to our risk criterias 10 patients were in the low risk group. Median follow up was 36 months. PSA levels measured before the initiation of radiotherapy were 0.02-16.7 ng/mL (median 1.05 ng/mL). This change in PSA levels before and after hormonotherapy was statistically significant (p<0.001). Prostate volumes that were measured at the beginning of therapy ranged between 15-105 cc (median 38 cc) and before radiotherapy were between 14.5-65 cc (median 28 cc). This volume change was also significant (p<0.001). Twelve patients had biochemical failures. Consequently two of six developed distant metastasis. Three patients died of prostate cancer, while 3 patients died of other medical diseases. Twenty two grade 1,18 grade II and 7 grade III acute rectal toxicity; 22 grade I, 23 grade II, 2 grade III acute urethral toxicity were observed according to RTOG/EORTC toxicity criteria. No serious late toxicity was observed in our patients who completed 6 months of follow up after radiotherapy. Neoadjuvant hormonotherapy seems to be effective in decreasing PSA levels and prostate volumes. The acute and subacute toxicities of this protocol also seem to be feasible.
