Ortopedide Manyetik Rezonans Görüntüleme


Özden V. E., Dikmen G., Karaytuğ K.

Campbell Ortopedi, Frederick M. Azar,James H. Beaty,S Terry Canale, Editör, Elsevier Science, Oxford/Amsterdam , İstanbul, ss.134-156, 2017

  • Yayın Türü: Kitapta Bölüm / Mesleki Kitap
  • Basım Tarihi: 2017
  • Yayınevi: Elsevier Science, Oxford/Amsterdam 
  • Basıldığı Şehir: İstanbul
  • Sayfa Sayıları: ss.134-156
  • Editörler: Frederick M. Azar,James H. Beaty,S Terry Canale, Editör
  • Acıbadem Mehmet Ali Aydınlar Üniversitesi Adresli: Evet

Özet


Rutin radyografi haricinde, hiçbir görüntüleme yöntemi mevcut ortopedi uygulamaları üzerinde manyetik rezonans görüntüleme (MRG) kadar etkili değildir. MRG bize eşsiz bir yumuşak doku kontrastı, ve bilgisayarlı tomografi (BT) standardındakine yakın uzamsal çözünürlüklü çoklu düzlem imkanı sunmaktadır. Sonuç olarak, MRG miyelografi, artrografi ve hatta anjiyografi gibi eski görüntüleme yöntemlerinin yerini almış ve son 40 yılda modern ortopedik uygulamanın kritik bir bileşeni haline gelmiştir.  

Radyografi veya BT’nin aksine MR görüntüsü, potansiyel olarak zararlı iyonlaştırıcı radyasyon kullanılmadan üretilir. MR görüntüleri, hastayı güçlü bir manyetik alana (dünyanın manyetik alanından on binlerce kat daha güçlü) yerleştirerek oluşturulur. Manyetik kuvvet alan içindeki çekirdeklere, özellikle de tek sayıda proton veya nötron içeren elementlerin çekirdeklerine etki eder. Bu kriteri karşılayan en bol element, su ve yağda bol miktarda bulunan hidrojendir. Esasen proton olan bu çekirdekler, bir kuantum spinine/içsel bir açısal momentuma sahiptir. Hastanın dokuları bu güçlü manyetik alana maruz bırakıldığında, protonlar kendilerini alana göre hizalar. Tüm görüntüleme bu sabit manyetik kuvvet dahilinde yapıldığından, bu kararlı duruma/ekilibriyuma dönüşür . Bu kararlı durumda, alandaki mıknatıslanmış protonları uyaran ve kararlı durumu bozan bir radyo frekansı (RF) puls uygulanır/gönderilir. Bu pulsun uygulanmasını/gönderilmesini takiben, bu uyarılmış protonlar kararlı duruma/ekilibriyuma dönünce, üretilip yayınlanan RF sinyali bir alıcı bobin veya anten tarafından dinlenir ve bu sinyal MR görüntüsünü oluşturmak için kullanılır.



Aside from routine radiography, no imaging modality has as great an impact on the current practice of orthopaedics as magnetic resonance imaging (MRI). MRI provides unsurpassed soft-tissue contrast and multiplanar capability with spatial resolution that approaches that of computed tomography (CT). Consequently, MRI has superseded older imaging methods such as myelography, arthrography, and even angiography. In the past 40 years, MRI has matured to become a critical component of the modern orthopaedic practice.

Unlike radiography or CT, the MR image is generated without the use of potentially harmful ionizing radiation. MR images are created by placing the patient in a strong magnetic field (tens of thousands of times stronger than the earth's magnetic field). The magnetic force affects the nuclei within the field, specifically the nuclei of elements with odd numbers of protons or neutrons. The most abundant element satisfying this criterion is hydrogen, which is plentiful in water and fat. These nuclei, which are essentially protons, possess a quantum spin. When the patient's tissues are subjected to this strong magnetic field, protons align themselves with respect to the field. Because all imaging is performed within this constant magnetic force, this becomes the steady state, or equilibrium. In this steady state a radiofrequency (RF) pulse is applied, which excites the magnetized protons in the field and perturbs the steady state. After application of this pulse, a receiver coil or antenna listens for an emitted RF signal that is generated as these excited protons relax or return to equilibrium. This emitted signal is then used to create the MR image.